پيشينه تحقيق تصویر از بدن

تصور بدنی : یکی دیگر از روش های که از سوی افراد جامعه برای انجام جراحی زیبایی صورت میگیرد و باعث اضطراب در افراد می شود تغییر در تصویر بدنی می باشد که در صورت عدم تغییر در آن منجر به اضطراب شدید ، اجتناب از رویارویی با افراد از دست دادن اُمید می شود . اُمید به اختیار خود انسان است و از آنجا ناشی می شود که تصمیم بگیرد که هیچ گاه خود را کمتر از از موجودی بی همتا و مهم نپندارد . بدن انسان نخستین بخش شخصیت اوست که در تعاملات اجتماعی قابل مشاهده است و از این نظر با بخش های دیگر شخصیت متفاوت است زیرا به راحتی و تنها از راه مشاهده می تواند با سایر افراد مقایسه شود بنابراین شکل ظاهری بدن در تعاملات اجتماعی اهمیت زیادی دارد . دامنه تصویر بدنی و نگرانی از آن تا به آنجا گسترش یافته است که مشغلۀ ذهنی بسیاری از افراد ، بخصوص جوانان گردیده و روزانه زمان و هزینه زیادی صرف تفکر و تغییرات ظاهری در بدن می شود ( گرین ، پریجارد ؛ 2003 ). این امر به گونه ای است که این افراد ساعت ها در مورد تصویر بدنی خود فکر می کنند و با تغییر در آرایش و پوشیدن لباسهای متنوع و قرار گرفتن در وضعیت های خاص سعی در پوشاندن نقائص ظاهری خود دارند که بیشتر زائیده تصور ذهنی آنان از بدنشان است ( اسکلافانی ، 2003 ). رضایت از تصویر بدنی در بین جوانان ، مستلزم رضایت از پنج عامل بدنی می باشد : 1 . تناسب اندام 2 . زیبایی ظاهر3 . سلامت بدنی 4 . پاکیزگی بهداشت و زیبایی پوست ومو 5 . توانایی کنترل وزن ( مارش ، 2004 ) و نارضایتی از این تصویر بدنی پیامدهایی چون اضطراب ، افسردگی ، انزوای اجتماعی ، اختلالات روانی ، تضعیف خودپنداره و عزت نفس را در پی خواهد داشت ( برونل ، 1991 ) . از نظر الکساندر مات و لامسون ( 2004 )، تصویربدنی به عنوان یک ساختار چند بُعدی قابل تغییر است . مطالعات گسترده در چند سال اخیر روی تصویر بدنی این توافق را در بین عده زیادی از محققان به وجود آورده که تصویر بدنی مسأله ای چند بعدی بوده و در بر گیرنده مؤلفه های ادراکی ، نگرشی و رفتاری است . تصویر بدنی بیانگر نگرش فرد از خود همراه با احساسات وافکاری است که می توانند تغییر دهنده رفتار او در شرایط گوناگون ودر جهات مثبت یا منفی باشد . این تصویر ذهنی می تواند تحت تأثیر عواملی چون رشد جسمانی ، تعاملات فرد با محیط اجتماعی ، سوانح ، آسیب جراحات بدنی قرار گیرد و نگرانی از تصویر بدنی را در فرد ایجاد کند ( سوگار ، 2000 ). ظاهر یکی از بخش های مهم خودپنداره و از این رو تصویر بدنی است . مدیریت ظاهر نه فقط شامل تفکر دربارۀ چگونگی قیافۀ شخصی ، بلکه شامل فعالیت هایی برای نمایش قیافه نیز می شود . کیسر ( 1997 )، معتقد است هر نوع تفکر و فعالیتی که به